1- سولفات اكسيداز كه در واكنش ها و متابوليسم هاي آمينو اسيدهاي سولفوردار نقش دارد.
2- گزانتين اكسيداز كه در اكسيداسيون پيورين و پيريميدن و توليد اسيد اوريك نقش دارد.
3- آلدهيد اكسيداز كه در اكسيداسيون آلدهيدها ايفاي نقش مي كند .
كمبود موليبدن
كمبود موليبدن به ندرت اتفاق مي افتد و در صورت ایجاد کمبود ، اختلالات شديدي را به همراه دارد. در صورت نبودن سه آنزيم موليبدن ، ناهنجاري هاي متابوليكي در كوفاكتور موليبدن ظاهر و مشخص مي شود . هر دو كمبود موليبدن و ناهنجاريهاي متابوليكي با دفع غيرعادي متابوليت هاي سولفور و كاهش غلظت اسيد اوريك و افزايش دفع هيپوگزانتين و گزانتين از بدن همراه است .
عدم وجود سولفيت اكسيداز در اختلالات متابوليكي منجربه مرگ در سنين پايين ميشود.
مقدار توصیه شده روزانه
ميزان مصرف موليبدن براساس واحد ميكروگرم / روز به شرح زير است :
1- سن 6-0 ماهه مقدار 30-15 ميكروگرم / روز
2- " 12-6 " 40-20 "
3- " 3-1 ساله 50-25 "
4- " 6-4 " 70-30 "
5- " 10-7 " 150-50 "
6- جوانان و بزرگسالان 250-75 "
متوسط ميزان جذب موليبدن براي افراد بالغ در دامنه حدود 240-75 ميكروگرم / روز است . كه اين دامنه در افراد با وزن هاي متفاوت مختلف است .
منابع غذايي :
از جمله منابع غني از موليبدن مي توان به غلات ، دانه هاي گياهي ، سبزيجات پربرگ اشاره كرد. اين مقدار در غذاها وابسته است به محتواي موليبدن در خاك . موليبدن در بدن داراي جذب بسيار خوبي است اما ميزان دسترسي آن تحت تاثير محتواي غذا متفاوت است.
مسموميت :
مسموميت حاصل از موليبدن خيلي بيشتر از كمبود آن است. معمولا اين مسموميت در گله اي از حيواناتي ديده مي شود كه در مزرعه از خا ك هايي تغذيه مي كنند كه حاوي موليبدن با غلظت بالا هستند. با مصرف 15-10 ميلي گرم /روز موليبدن انسان دچار بيماري حاد نقرس مي شوند.
تحقيقات اخير:
تحقيقات نشان داده كه ميزان جذب موليبدن در سبزي های پربرگ خيلي بيشتر از دانه هاي سويا است.